6 months in one post
I don't know where to start. It has been so long since i last blogged. I guess i have to pick up where i left. so here goes...
MAY - I was doing my MICU (medical intensive care unit) rotation that i the only writing i had time for was for death certificates. And there were a lot, i tell you. Such depressing stories that i don't want to write about in this blog, lest i get everyone else jaded. A lot of inspiring ones surface every once in a while though, just enough to give my burned out spirit the necessary boost to get by for another week.
JUNE - Easy rotation. i just didn't feel like blogging. in fact, i didn't feel like doing anything. just tired. Tamad.
JULY
1.
My mom and dad arrived from the Philippines - i never thought it w0uld be this soon. I really thank God for answering my prayers this soon. they even got a 10 year multiple entry visa. Talo pa ako, syet.
2. Jeremy was born - My sister gave birth to her second child. Tito na naman ako! yey! mejo masunget nga lang yung bata. kse di pa nya oras lumbas pero pinilit lang namen kse kelangan na namin byumahe papunta sa kelipornya. kaya ayun, kahit di pa oras lumabas e pinilet. hehehe.
so i back off. ten minutes later...
"O, bakit ambagal natin? di mo na sila nasundan. ang layo layo na nila ah."
another ten minutes later...
"Wag ka mashadong mabilis, nakakatakot ka magdrayb."
buntunghininga....
"Bakit ganyan ka lumiko? magslow down ka nga. mag break ka. aatakihin ako neto eh."
buntunghininga....
"Hinay hinay ka naman sa break mo. Susme! baket ka ganyan magbreak?!."
buntunghininga na labas sa ilong...
Sabi ng tatay ko sa nanay ko..."Palit nga tayo. ako dyan sa likod. Di ako kumportable dito."
buntunghininga...
"bakit mo ba kse kelangan pang lumingon sa likod eh may side mirrors ka naman?!"
kagat dila.....
ganyan ang eksena sa Houston...sa New Mexico....sa Arizona... sa California. Pagdating sa San Francisco, sobrang bilis ng mga sasakyan sa freeway, mejo nahirapan akong sumabay sa mga sasakyan at malalim na din ang gabi. Nagkamali ako ng exit kaya mejo nawala.
"Bakit ibang exit? Saan na tayo? Tumawag ka nga. Asan na tayo? Tsk tsk tsk."
at pumutok na ako. hindi maganda ang eksena. tatlong araw kami di nag usap ng tatay ko.
JULY-AUGUST
- pa tour tour lang. dito. dyan. kung saan saan. punta ulet sa golden gate bridge ulet (na sa
totoong buhay ay RED), crookedest road ulet, sanfo ulet, universal studios ulet.
-drive pabalik sa Galveston. Dumaan muna ng las begas at grand canyon. mejo peaceful sa loob ng kotse ngayon. hah!
AUGUST
- lipad papuntang Chicago. papiktyur lang sa munggo. tapos uwi na.
SEPTEMBER
- Balik ospital. Syet.
OCTOBER
- HAYM BAAAAAAAACKKK. HEHEHEHEHEHE.
I decide to start blogging again.
MAY - I was doing my MICU (medical intensive care unit) rotation that i the only writing i had time for was for death certificates. And there were a lot, i tell you. Such depressing stories that i don't want to write about in this blog, lest i get everyone else jaded. A lot of inspiring ones surface every once in a while though, just enough to give my burned out spirit the necessary boost to get by for another week.
JUNE - Easy rotation. i just didn't feel like blogging. in fact, i didn't feel like doing anything. just tired. Tamad.JULY
1.
My mom and dad arrived from the Philippines - i never thought it w0uld be this soon. I really thank God for answering my prayers this soon. they even got a 10 year multiple entry visa. Talo pa ako, syet.
2. Jeremy was born - My sister gave birth to her second child. Tito na naman ako! yey! mejo masunget nga lang yung bata. kse di pa nya oras lumbas pero pinilit lang namen kse kelangan na namin byumahe papunta sa kelipornya. kaya ayun, kahit di pa oras lumabas e pinilet. hehehe.
3. 
Went to California for a whole month.
And i drove all the way to San Francisco and Back! wohoooooo! that was like about 5000 miles all in all. Another road trip like last year but this time with me on the wheel. It took us three days because we needed to stop every 3 hours for my sister in the other car to breastfeed and when night fell, we'd check in to the nearest motel.
My mom and dad decided to ride with me. Well they had no choice. I almost gave my dad a heart attack and my mom an ulcer.
"O, bakit ang lapit lapit mo sa sasakyan sa harapan?"
Went to California for a whole month.And i drove all the way to San Francisco and Back! wohoooooo! that was like about 5000 miles all in all. Another road trip like last year but this time with me on the wheel. It took us three days because we needed to stop every 3 hours for my sister in the other car to breastfeed and when night fell, we'd check in to the nearest motel.
My mom and dad decided to ride with me. Well they had no choice. I almost gave my dad a heart attack and my mom an ulcer.
so i back off. ten minutes later...
"O, bakit ambagal natin? di mo na sila nasundan. ang layo layo na nila ah."
another ten minutes later...
"Wag ka mashadong mabilis, nakakatakot ka magdrayb."
buntunghininga....
"Bakit ganyan ka lumiko? magslow down ka nga. mag break ka. aatakihin ako neto eh."
buntunghininga....
"Hinay hinay ka naman sa break mo. Susme! baket ka ganyan magbreak?!."
buntunghininga na labas sa ilong...
Sabi ng tatay ko sa nanay ko..."Palit nga tayo. ako dyan sa likod. Di ako kumportable dito."
buntunghininga...
"bakit mo ba kse kelangan pang lumingon sa likod eh may side mirrors ka naman?!"
kagat dila.....
ganyan ang eksena sa Houston...sa New Mexico....sa Arizona... sa California. Pagdating sa San Francisco, sobrang bilis ng mga sasakyan sa freeway, mejo nahirapan akong sumabay sa mga sasakyan at malalim na din ang gabi. Nagkamali ako ng exit kaya mejo nawala.
"Bakit ibang exit? Saan na tayo? Tumawag ka nga. Asan na tayo? Tsk tsk tsk."
at pumutok na ako. hindi maganda ang eksena. tatlong araw kami di nag usap ng tatay ko.
JULY-AUGUST
- pa tour tour lang. dito. dyan. kung saan saan. punta ulet sa golden gate bridge ulet (na sa
totoong buhay ay RED), crookedest road ulet, sanfo ulet, universal studios ulet.
-drive pabalik sa Galveston. Dumaan muna ng las begas at grand canyon. mejo peaceful sa loob ng kotse ngayon. hah!
AUGUST
- lipad papuntang Chicago. papiktyur lang sa munggo. tapos uwi na.
SEPTEMBER- Balik ospital. Syet.
OCTOBER
- HAYM BAAAAAAAACKKK. HEHEHEHEHEHE.
I decide to start blogging again.
posted by duke at 3:19 AM
23 Comments:
anay ang pagpapaganda mo ng mata, kahit nasa papapasyal ka eh medron kang cucumber sa mata, hehehe. sa laki ng mga pictures mo kahit lagyan mo pa ng isang kilong cucumber ang mga mata mo eh nakikilala kang mabuti, hahaha.
ay grabe ang pald naman ng parents mo at nakakuha sila ng 10 yrs multiple, sa bagay ako din meron na kaso wala akong pera pamasahe, kelan ko kaya masisilayan ang amerika?? hehe.
kaaliw naman ang ICU sa inyo grabe ang technology. ang sarap siguro maging doctor dyan! hwag nyo masyadong papansinsin ang sinasabi ng desperate housewives sa ating mga pinoy!!!
panay ang pagpapaganda mo ng mata, kahit nasa papapasyal ka eh medron kang cucumber sa mata, hehehe. sa laki ng mga pictures mo kahit lagyan mo pa ng isang kilong cucumber ang mga mata mo eh nakikilala kang mabuti, hahaha.
ay grabe ang pald naman ng parents mo at nakakuha sila ng 10 yrs multiple, sa bagay ako din meron na kaso wala akong pera pamasahe, kelan ko kaya masisilayan ang amerika?? hehe.
kaaliw naman ang ICU sa inyo grabe ang technology. ang sarap siguro maging doctor dyan! hwag nyo masyadong papansinsin ang sinasabi ng desperate housewives sa ating mga pinoy!!!
yehey! you're back! namiss kita, dokie! Anyway, i would want to know what you said to your backseat drivers! hahahahaha! ako, i can make a book out of my moments with my mom! eh diva extraordinaire din yun. the lines, the lines! hahahahaha!
isa pang anyway. Hoy! wag mo namang balahurain ang litrato mo. ang kyut kyut mo eh. parang richard gomez ang kulay mo ah. hihihhihihi!
basta, you're doing noble work. never lose sight of the fact that you are helping people. we understand why you don't get to blog.
(cues you for your line) you say that the world doesn't need a savior. but everyday, up here, i hear everyone crying for one.
hugs you!
wow. kaya naman pala. panibagong pangkin. winner!
mahaba rin ang pasensiya mo. ako kasi pag may nakikialam sa driving ko, pinapababa ko agad.
hayun at nabuhay ka din!
paano ko ba uumpisahan etong koment ko.
Una - kakatawa naman yung looooonnnggg draybing mo.nananadya ka ata e. hehehe. kund ndi mabilis, bumabagal. ganyan din ako... mahilig mang-asar pagdating sa pagmamaneho...
naalala ko tuloy noong perst taym umuwi dito mga sanpits ko from the USofA. Puro "uhm, oh.oh.oh, syet...is that how you really drive? man! we almost hit at car..." ako naman, deadma lang, hehehe
second - congrats sa bago mong pamangkin!
third - bakit yung mga pics mo, kundi burado ang mukha mo, e may mamisong puti sa mata at bibig. ano yun, draw the eyes at mouth... hehehe
porth - malapit na ang halloween kaya ok lang magkwento ng mga MICU experiences mo.
pip - wag na mag hiatus ng sobrang tagal. dami nakakamis sa mga kwento mo.
PEACE!
at least nadra-drive mo na ng maayos ang kotse mo. hindi na nangyayari yung mga expriences mo dati sa driving?
at bket naisipan mo na ulit magblog? :)
welcome back...welcome back welcome back welcome baaackk....
sino na nga 'to ulit?
--- :-p
Duke? DUKE?! Nagpatingin ka na ba? I mean, gosh! Your eyes and lips are... gone!
Hey, welcome back! At least may silbi na ang QRS complex ng blog mo! May buhay na ito ulit!
_ Radioactive Adobo
welcome back! yibaaaaaa! hehe
At least daming nangyari. Panget naman na sobrang tagal mong nawala tapos wala lang nangyari hihihihihi
Anyway congratulations on the bebe!
At sounds familiar yung sa draybing wid da pamily...kulang na lang eh agawin yung steering wheel sayo.
Sige will link you again hrhrhr kasi kala ko ayaw mo ng magblog eh ;)
iskoo. di ko na maantay yung ibibigay mo saken na camera. bumili nako ng sarili ko. hehehe. mejo late ko na nalaman yung desperate housewives issue na yan. natawa lang ako. di naman ako nagkaroon ng violent reaction. di din naman ako naoffend. baka wala lang talaga ako pakelam. hehehe.
jerome aka bridget. hehe. lines lines. ayoko. masakit ako magsalita. lahat sarcasm. lahat patanong. kaya ayoko lagi magsalita ng pabalang kse alam ko pagsisisihan ko. nga pala, will need your addy.
atticus. alangan naman pababain ko sila sa gitna ng disyerto. the idea frequently crossed my mind, though. hehehe.
jho. salamat. pero di ako nananadya. ewan ko sa mga yun. ngayon tahimik na sila pag ako nagdadrayb. natuto na. nakakatamad minsan magblog lalo na pag matagal ka nang di nag uupdate. di mo namamalayan na 6 months na pala nakakalipas.
tin-tin. kumportable na ako magmaneho. in fact, naeenjoy ko na mag maneho. naisipan ko magblog ulet kse sayang yung naumpisahan ko since 2004. yun lang.
ereyserhead. salamat...salamat...salamaaaat...
Radioactive Adobo. yup, the complex is beating again. actually nasa Coronary Care Unit ako ngayon. mejo dapat wala din akong oras, pero wadahek. kakatamad na. yun lang. salamat sa pagdalaw ulet.
rain. ay, sino ka nga ulet? hehehe.
vernaloo. salamat sa pagdalaw ulet. yup, i'm back. hopefully it will be a sustained drive to constatntly upadate and write nonsense. :)
Haay salamat! Buhay ka pa pala! And I know it's you kasi I had a good laugh na naman. Ikaw nga, buhay ka nga!
Welcome back, Doc!
yey! duke is back!!!!!!
aba! may bagong pamangkin ka pala! ako rin may bagong pamangkin, girl naman. may bago nanaman akong papaiyakin!!!
mabuti naman at nag-enjoy ang nanay at tatay mo sa long drive nyo! bwahahaha!
my addy? email address? o, eto. jcd2010@yahoo.com, jerome.daclison@gmail.com. :-)
looks like you're having fun. layas ng layas.
welcome back! and welcome sa bagong pamangkin.
Hi Duke, am glad you're back! And bumawi ka ha, 6 months! :)
Sulit yung pagkawala mo, kasi sulit din wento! :p
ang kyut kyut ng mga pamangkin mo. :)
saka ang dami mong narating, doc!
Back to blogging again, huh? Kala ko inisnab mo na ang blogosphere dahil nage-enjoy ka na diyan sa istets.
Anyways, I can totally relate to your driving experience. Ganyan din ang ermat ko pag nagro-road trip kami kaya walang tigil din ang argumento habang nasa highway... hay buhay!
Oh and congrats on your new American. :-D-born pamangkin,hehe
buti walang bato sa highway. di na sila hahara-hara sa daan. makasalanang mga bato. hehe. -Alan Tanga
You're a doctor? pwede ba online consulta. But I didn't know doctors (the young ones, the residents, the interns) can afford to pasyal-pasyal. :)
oisssst...
jan na porlayp parents mo? saya naman nyan!
parang ang galing mo nang magdrive ah :)
kwento ka pa doc duke!
Ang kyut kyut ng mga pamangkin mo. Kakulay mo pa si jeremy, pero give it a few months... hehehe.
Missed you big time!!
Post a Comment
<< Home